Agnieszka Elżbieta Kuća – założycielka projektu „#KierowcyDlaPoznania”, który łączy kierowców zbierających pomoc materialną od darczyńców i dostarczających ją potrzebującym, w tym osobom poszkodowanym przez wojnę na Ukrainie.
Spotkaliśmy się z działaczką i porozmawialiśmy z nią o powstaniu inicjatywy, znaczeniu empatii oraz pomaganiu dla osób dotkniętych wojną w Ukrainie.
Działalność zawodowa
Agnieszka Elżbieta Kuca jest psycholożką z wykształcenia. Profesjonalnie szkoli nauczycieli i doskonali system edukacji w Polsce.
«Uczymy nauczycieli kompetencji wychowawczych, komunikacyjnych, pracy z dziećmi, młodzieżą, rodzicami i budowania dobrego środowiska do rozwoju w szkole. To my czasem aplikujemy o granty jako firma. Zależy nam na edukacji. Chcemy, aby edukacja w Polsce była coraz lepsza. Wierzymy w wartość edukacji, w to, że dzieciaki po prostu trzeba przygotowywać do życia i trzeba uczyć wychowywać mądre społeczeństwo obywatelskie».
Agnieszka wierzy, że potrafi inspirować ludzi “od dołu” i działać na rzecz rozwoju innych, kształtując zaangażowane społeczeństwo obywatelskie.
O powstaniu inicjatywy #KierowcyDlaUkrainy
«Kiedy wybuchła wojna pełnoskalowa w Ukrainie, to strasznie mnie rozwaliło. Ruszają mnie losy ludzi. Przerażało mnie wszystko. I jak dowiedziałam się, że u moich sąsiadów ktoś najechał na ludzi i morduje cywilów, to najpierw sobie trzy dni popłakałam, a potem stwierdziłam, że koniec. Postanowiłam, że przystąpię do działania», — wspomina Agnieszka.
Początkowo pomagała kolegom i koleżankom z siostrzanej organizacji w Ukrainie, jaką jest Towarzystwo Analizy Transakcyjnej, w poszukiwaniu schronienia w Polsce, gdzie również pełni funkcję członkini.
Było to bardzo poruszające dla niej doświadczenie. Udało się pomóc kilku rodzinom. Niektóre historie były szczególnie poruszające i mocno uderzyły w Agnieszkę. Wtedy stwierdziła, że chce robić coś więcej.
Odwiedziła kilka punktów dla uchodźców, działających wówczas w Poznaniu i zrozumiała, że kontakt z osobami uciekającymi od wojny jest dla niej zbyt wykańczający emocjonalnie. Dlatego potrzeba było sposobu na pomaganie bez konieczności bezpośredniego spotkania z osobami potrzebującymi.
Dostrzegła dużą ilość potrzeb, które spływały od ludzi w tym punktach, wiedziała też, że wiele ludzi w mieście chciałoby pomóc, tylko nie miało jak swojej pomocy przekazać. Pomysł zbudowania mostu pomiędzy potrzebującymi, a darczyńcami urodził się spontanicznie i przekształcił się w inicjatywę, która w marcu będzie miała 2 lata – Kierowcy dla Ukrainy.
Inicjatywa ma już swoją stronę internetową i aktywnie promowana jest na grupie pomocowej na Facebooku. Agnieszka utworzyła formularz zgłoszeniowy z kategorią potrzeb, osadziła go stronie internetowej projektu i co miesiąc jeździ i odbiera pomoc wraz z zespołem, który w tej chwili liczy wraz z Agnieszką 15 osób. Na początku jeździła sama, robiła dwie tury w ciągu dnia, odbierając pomoc do 22:00. W szczytowych okresach akcji mieli do odwiedzenia 40 darczyńców.
Wyzwania i empatia
Likwidacja kolejnych punktów pomocowych dla osób z doświadczeniem uchodźczym była dość trudna, ponieważ stracili pośrednich odbiorców swojej pomocy, aczkolwiek jeden najprężniej działający punkt Ratajczaka 20 prowadzony przez Pogotowie Społeczne oraz grupa wolontariacka Sztab Aniołów zostały. Pierwsi wciąż, jako jedyni, nadal pomagają takim osobom w Poznaniu, a drudzy wysyłają pomoc na front i do jednostek paramedycznych.
«Zauważyłam również spadek aktywności wśród darczyńców w okresie letnim. Martwiło mnie to, ale jesienią aktywność znów zaczęła wzrastać». Mimo wszystko, aktywność darczyńców spadła o 50%. Są darczyńcy, którzy sami piszą i dopytują o kolejną zbiórkę.
Jedna Pani przekazała dużo zabawek, które jej dzieci własnoręcznie przyniosły do auta. Pomaganie jest dla niej wychowaniem do empatii. Dzieciom trudno jest dzielić się własnymi zabawkami, a co dopiero je oddawać.
«Empatia jest działaniem, empatia jest czasownikiem» — powiedziała dr Michele Borba, której metody pracy z młodzieżą inspirują do myślenia o edukacji.
Projekt #KierowcyDlaUkrainy jest “reakcją na niesprawiedliwość”, która się dzieje na tym świecie, który, chociaż po części ułatwia komuś życie.
«Polacy niesamowicie zdali egzamin z Solidarności. Jestem bardzo dumna z nas. To jest nasza cecha narodowa. Potrafimy się łączyć w sytuacjach kryzysowych», — mówi Agnieszka.
Kierowcy dla….Poznania?
«Robimy się akcją po prostu poznańską. Działamy dla potrzebujących, dla żołnierzy, dla medyków i chcemy też działać dla Poznaniaków».
Agnieszka mówi, że jej zespół i ona dostrzegli, że warto poszerzyć akcję i prowadzić ją na stałe dla osób mieszkających w Poznaniu. Jest wiele ludzi w kryzysie, którzy potrzebują różnych rzeczy, które mogą być przekazane przez innych mieszkańców.
«Będziemy pomagać wszystkim mieszkańcom i mieszkańcom miasta, niezależnie od tego, z jakiej przyczyny potrzebują pomocy», — dodaje Agnieszka.
Jak ten projekt wpłynął na życie Agnieszki
«Jestem szalenie dumna z tego, że udało się zrobić tak dużo dobra. Jest to dla mnie niesamowite doświadczenie. Udało się połączyć w zespole niesamowitych ludzi i jest nas coraz więcej. Ten projekt pozwolił mi na poznanie ludzi, których pewnie bym nigdy nie poznała», — mówi Agnieszka.
Najbardziej ceni sobie uczucie tego, że nie pozostała bierna i dołożyła swoją cegiełkę do lepszego jutra.
«Wiem, że robię realne coś, co ma jakiś wpływ na życie innych. Wiem, że gdzieś jakiś człowiek nosi sobie teraz bluzeczkę i mówi “ale fajna bluzeczka”, a ja wiem, że ją przywiozłam», — dodaje.
Agnieszka również mówi, że najlepszym podsumowaniem tego projektu byłoby poszerzenie jego geografii. Gdyby ktoś w innym mieście w Polsce chciał uruchomić taką akcję, byłaby bardzo chętna na podzielenie się dobrymi praktykami i radami.
Więcej informacji o akcji oraz formularz zgłoszeniowy można znaleźć na stronie:
Artykuł ten można przeczytać również w języku ukraińskim
Tekst: Maria Andruchiw
Autor zdjęcia: Marcin Tomczak, Klaudia Alicja Czaplińsk
